Week 19 - Dublin, it was grand!

Hoihoi!

Dit was mijn allerlaatste week in Ierland. Dat was wel even slikken, want ik heb zo'n fantastische tijd gehad! De laatste week was een combinatie van allerlei dingen, universiteit en lol maken:)

Het begin van de week was nog even wat saai: maandag en dinsdag heb ik nog twee hele dagen lopen leren. Woensdag had ik dan eindelijk mijn laatste tentamen; Nutraceutical Health & Occupational Health and Safety. De voorbereiding voor dit tentamen was eens struggle, maar het ging best redelijk. En toen was het opeens over: alle tentamens zaten erop! In de lobby van Sackville Place heb ik afscheid genomen van Amélie en Sophie, die via Schotland en Engeland terug naar Oostenrijk en Duitsland gingen. Gek om doei te zeggen hoor! Ook heb ik gedag gezegd tegen Consuelo, die nog een semester in Ierland blijft. Daarna zijn Romy en ik naar Christ Church Cathedral gelopen, omdat we dachten dat we daar een koor konden horen zingen, maar dat bleek een hele dienst te zijn, dus zijn we maar terug naar huis gaan lopen. Onderweg hebben we nog even een Cider, toetje en wat snacks opgepikt. Thuis had Atte heel lief besloten voor ons te gaan koken! Hij heeft pizza voor ons gemaakt, erg lekker (hoewel Sofian raar groen vlees op de zijne deed...). Na het eten besloot Atte dat wij Finse chocolade (met drop erin) en drankjes moesten proberen (salmiaki, mintu en iets met 25% cognac en 75% vodka...) en Sofian besloot dat we Deense snoepjes moesten proberen. Het werd een ontzettend gezellige avond!

Donderdag was een hele mooie natuurdag. Romy en ik hadden de week ervoor besloten het resterende deel van de Dublin Mountain Way te willen lopen. We hadden Atte uitgenodigd, en hij wilde wel mee! Vroeg uit de veren (kwart over 7) en om 8 uur zaten we al in de bus richting Tallaght. Daar kwamen we rond half 10 aan, en na een sanitaire stop in het tankstation was het om 10 uur tijd om aan de wandeling te beginnen, waarvan wij dachten dat hij ongeveer 20 km was. Het was koud buiten (graad of 3) en er lag nog ijs in de gootjes, maar de zon scheen. De wandeling was erg mooi, maar wel wat zwaarder dan verwacht (heel veel bergop) en vooral langer dan gedacht. Met maar twee of drie echte pauzes (vrij kort) kwamen we om 3 uur aan op het hoogste punt: Fairy Castle (gewoon een stapel stenen). Op dit moment zat de zon al achter de wolken en zat er al 28 km op! Nu hadden we wel een stukje verkeerd gelopen, maar de route was wel echt langer dan de vorige keer. Vanaf Fairy Castle zijn we via Three Rock teruggelopen naar Stepaside (onderweg kwamen we een meneer met 5 honden tegen die ons zijn gefilterde zon-foto's liet zien:)). Deze mooie, maar vermoeiende wandeling bedroeg uiteindelijk een kleine 32 km! Moe maar voldaan zijn we met de bus teruggegaan naar O'Connel street. Toen we uit de bus stapten ontdekten we (Romy en ik, Atte niet want die is een superfitte Fin schijnbaar) dat we aardig stijf in de gewrichten geworden waren. Na een bestelling bij onze favoriete fastfoodketen zijn we naar huis gelopen (auw) om daar avond te eten. Na het avondeten hebben we gezellig koffie en thee gedronken en om half 10 pakten Romy en ik samen de bus richting het vliegveld. Romy stapte wat eerder uit om haar spullen in te gaan pakken en ik stond op het vliegveld om Nienke op te wachten! Wat een hereniging:) De rest van de avond werd gevuld met héél veel geklets en zoveel mogelijk bijpraten als mogelijk...

Vrijdag - Vrijdag was een bijzondere dag. Na rond 10 uur uit bed te komen, sloot Romy zich (met loodzware koffer), bij het gezelschap aan. Om half 12 stonden we bij de Student Service in Bolton Street om een stempel voor onze Erasmuspapieren te krijgen. De meneer achter het loket was alleen niet zo vriendelijk en vond het niet zijn taak, en liep gewoon weg uit het gesprek. Via de Exam Office in Catha Bruga Street en de Erasmus Coördinator in Sackville place kwamen we uiteindelijk weer bij dezelfde meneer uit. Hij nam onze pasjes en papieren aan en verklaarde de Student Service voor gesloten. Na wat verbijsterd te wachten hebben we eindelijk, na 2 uur, een stempel gekregen (op een ánder formulier). Daarna kon het leuke toeristische deel van de dag beginnen. Met zijn drieën hebben we alle hoogtepunten van Dublin gezien. Na een leuke middag hebben we 's avonds quesadilla's  gemaakt en een gezellige avond gehad met wat Cider en 'Wie ben ik' met Atte en Sofian:)

Zaterdag - Alweer de laatste volledige dag in Dublin:( We hebben er wel goed gebruik van gemaakt! Na wel redelijk uit te hebben geslapen vertrokken we om 11 uur richting Connolly Station, waar we met de DART naar Howth zijn gegaan. Atte ging mee, dus we waren met zijn vieren op pad. Eerst hebben we een paar lekkere broden op de Howth Market gehaald. In Howth waren we van plan de klifwandeling te maken, maar ik wist dat je ook met een ferry rond Ireland's Eye kon gaan, en dat wilde ik eigenlijk ook wel graag doen. De mevrouw van de Tourist Information dacht dat ze open waren, en gaf ons instructies in waar ze ongeveer zaten. We besloten eerst de ferry-tocht te maken, om daarna met de tijd die nog over was een deel van de wandeling te lopen. We vonden de ferry helemaal aan het einde van de pier, en wat een klein bootje was dat! Hij rook naar petroleum en we pasten er net met zijn 12'en op. De schipper zag eruit als een echte schipper, met een sjofele uitstraling (de stuurhut was ook bijzonder om te zien). De tocht om Ireland's Eye duurde niet al te lang (half uurtje), maar het was wel gaaf! Met zo'n klein bootje over de golven en een frisse wind door de haren:) De zeehonden waren er helaas niet, maar het was wel een mooi eiland om te zien. Niemand werd gelukkig zeeziek, en we stonden al vlot weer aan wal. Daarna zijn we begonnen aan de klifwandeling. Het was wel leuk om daar weer te zijn, ik ben er nu dus het eerste en laatste weekend in Ierland geweest. We zijn naar de vuurtoren gelopen langs de kliffen en via de berg weer terug. Nu hadden Romy en ik er bijna 80 km op zitten in de afgelopen drie dagen, en dat voelden we flink! (Atte, de Fitte Fin, had nergens last van) Na de wandeling zijn we nog even naar Howth Castle gelopen, dat veel op Malahide Castle leek. Daarna hebben we de trein terug genomen richting het centrum van Dublin. Terug in Dublin volgde een wandeling terug naar huis waarbij veel spieren protesteerden. In het huis hebben Romy, Nienke en ik even een uurtje uitgerust op bed, maar daarna was het al tijd voor het afscheidsdiner! Ik had voor ons (Atte, Sofian, Nienke, Romy en ik) gereserveerd in de Hairy Lemon, omdat dat de vorige keer zo goed bevallen was. De wandeling daar naartoe was nog een goed half uur lopen (auw). Daar aangekomen hebben we heerlijk gegeten (de eigenaar herkende me nog!), maar we moesten er helaas snel weg. Snel vergeten, want daarna hebben we een andere pub opgezocht, waar we tot laat hebben gezeten:) Het werd een heel gezellige avond, gevuld met gelach, toiletbezoekjes waarbij je gebracht werd met een menselijke taxi, dansjes, zingen, flesjes Cider en wisky (voor de liefhebbers).

Zondag - Het mooie avontuur komt nu wel echt tot een einde. Na een paar hele fijne dagen was het tijd om mijn kamer op te ruimen en schoon te maken. De koffer was vrijdag al gedeeltelijk ingepakt, maar dat werd nu afgemaakt. Alle koffers (van mij en mijn logés) en andere spullen werden beneden in de gang gezet, het beddengoed werd in de was gedaan en de kamer werd schoongemaakt. Na het schoonmaken van de kamer (manmanman, die open haard en lamp waren een eind vies, die zijn nog nóóit eerder schoongemaakt) hebben we met zijn vijven ontbeten. Na het ontbijt werd het hoeslaken droog-geföhnd en  werd de kamer helemaal schoon achtergelaten. Het was toen ook tijd om afscheid te nemen van mijn huis. Een knuffel voor Atte en Sofian en toen gingen we. Bepakt en bezakt naar het busstation. Met bus 41, maar wel de blauwe (normaal 747, de bus waarmee ik als allereerste aankwam) naar het vliegtuig. Inchecken (bij een meneer, want de zelf-incheck wilde bij mij niet), door security (mijn bagage kreeg weer de drugscheck + een gesprekje over de naam van Schaap) en  toen moesten we wachten... Ik ging als eerste het vliegtuig in (priority). We zaten alledrie bij het raam, maar wel door het vliegtuig verspreid (09F, 20A & 32F). En toen was het echt tijd om Ierland achter me te laten... Terug in Nederland was de bagage er weer meteen toen we aan kwamen lopen. Bij arrivals zou ik worden opgehaald door Papa, maar ik had ook nog een heel lief ander ontvangstcommitee: Maartje, Eva & Katinka! Heel lief:) Met de auto Nienke afgezet en haar huisje in Veessen gezien, daarna door naar huis. En toen was ik weer thuis, op Nederlandse bodem, met dit mooie avontuur alweer achter me!

Ik heb ontzettend genoten van de afgelopen 5 maanden. Mijn Erasmus was een fantastische tijd, die ik voor niks in zou willen ruilen. Ik heb zo veel mooie herinneringen gemaakt in Ierland. Dublin, het was fantastisch, en tot ooit!

It was grand:)

Roos